Dan zitten we thuis, alleen of met je partner of met het hele gezin. Misschien werk je maar het leven zoals het was is drastisch anders. Er is chaos, angst, onzekerheid, verdriet, hamsteren, frustratie en meer. Emoties spelen bij velen sterker op dan voorheen omdat we niet meer kunnen schuilen aan het vele doen, het werk, drukdrukdruk... Uitdagend en confronterend op bepaalde vlakken? Zeker!
Toch heeft het ook een mooie keerzijde. Doordat we allemaal gedwongen worden om een tandje lager te gaan, is er ook meer tijd om stil te staan bij het leven dat we leefden. Is dat wel wat we werkelijk willen, is die tijd voor elkaar ook niet fijn, en die droom die naar de achtergrond was verdwenen is nu weer op de voorgrond… Hoe willen we onze maatschappij eigenlijk zien, welke rol spelen we daar zelf in en hoe kunnen we verandering aanbrengen… Hoe wil ik leven als alles mogelijk is...
Ik zie deze tijd ook als een periode om het leven opnieuw vorm te geven. Als mensheid, als individu, als samenleving. Een unieke kans om van een ik naar een wij samenleving te gaan. Om ook na deze periode meer klaar te staan voor elkaar, te doen wat echt goed voelt, waar we blij van worden. Werkelijk vrij te kunnen zijn in keuzes zonder een overdaad aan betuttelende regels maar regels die stimuleren om niet gebaande paden te onderzoeken. Daar liggen immers de parels die het leven zo boeiend maken!
Er ontstaan mooie initiatieven om elkaar te helpen. In mijn dorp wordt veel gedaan voor de ouderen die nu al weken hun kamer niet af mogen of die alleen wonen en niet mobiel of kwetsbaar zijn. Denk aan zelfgemaakte paastakken of taarten die worden gebakken, kinderen maken kaarten en de repro kopieert die gratis enz.. Vrijwilligers rijden dit 1x per week naar de diverse locaties. Er is een flyer actie met kaarten die je aan een oudere buur kunt geven met je naam en telefoonnummer, als ze dan ziek worden of iets nodig hebben is er iemand in de buurt. Mensen mogen muziek nummers aanvragen en de lokale radio draait ze. Met microfoons en versterkers staan orkesten, zanggroepen e.d. buiten om vertier te brengen bij hen die binnen moeten blijven… Zo kan ik nog wel even doorgaan…
Ongetwijfeld gebeuren ook bij jou in de stad of dorp mooie dingen die er anders niet zouden zijn! Geboren door omstandigheden? JA. En toch… het is er en dit gaat niet meer weg… Ik ben ervan overtuigd dat ons dit een realiteit laat zien die we allemaal veel liever zien dan de afstandelijke wereld die we hadden…
Zelfs de marketing verandert. Ik zie niet meer ‘nu kopen’ of ‘dit wil ik’ maar teksten als ‘kook voor je buren, koop lokaal, let een beetje op elkaar, hamsteren hoeft niet, laat je eten bezorgen en steun de ouderen’. Dat is toch andere koek!
De wereld gaat niet meer terug naar wat we als ‘normaal’ hebben ervaren. Het is tijd voor echt normaal. Waarin we allemaal mogen zijn zoals we zijn, waarin ieder recht heeft op water, voeding, onderdak, op een waardig bestaan, op heldere communicatie, financiële veiligheid, schone lucht. Waarin we voor elkaar klaarstaan zonder ‘wat zit er voor mij in’. Juist omdát een WIJ samenleving het echte normaal is!
Laten we andere politieke, sociale, economische, technologische agenda’s creëren die de hele mensheid dienen. Hoe?? Ik heb de wijsheid niet in pacht maar weet dat het anders kan en moet als we als mensheid willen overleven. Dat we onze planeet oprecht gaan eren, ze laat ons immers zien hoe flexibel ze is, de natuur gaat door en floreert, de lucht wordt schoon… Is dit niet wat we eigenlijk allemaal willen? Een mooie schone planeet waar wij op mogen wonen en leven?
Het nieuwe normaal komt er aan, onze realiteit wordt zoveel mooier. Draag ook jouw steentje bij zodat het sneller gaat. Noem mij een dromer, niet realistisch, prima. Dit nieuwe normaal is waar ik voor ga en ik hoop velen met mij!
Hoe zie jij onze nieuwe toekomst???
Comments